علاقه ی اصلی روانشناسانِ رشد بررسی ِ تغییرات ایجاد
شده در جریانِ رشد کودک و تاثیر تجربیاتِ کودکی بر رفتارهای
دورانِ بزرگسالی می باشد. با اینکه قصد
ساده سازی بیش از حد موضوع را نداریم می توان گفت که روانشناسی رشد به دو شاخه ی
کلی تقسیم می شود :
رشدِ شناختی : شاملِ رشدِ مهارت های کودک جهتِ ایفای وظایف روز به روز پیچیده تر.
رشدِ اجتماعی : شاملِ رشدِ مهارت های اجتماعیِ کودک و تواناییِ برقراریِ
روابطِ اجتماعی موثر در جامعه.
روانشناسی رشد، عمدتا ً تغییراتِ رفتار و
تجاربِ انسان و عواملِ آن را در طولِ زندگی مطالعه می کند.
سوالاتی که ذهنِ روانشناسانِ رشد را به خود
مشغول داشته، از این قبیل است :
چنانچه یک کودک در سنین ابتداییِ زندگی
والدینش را از دست بدهد، وضعِ رشدیِ او در سالهای کودکی، نوجوانی و بزرگسالی چگونه
خواهد شد ؟
چرا بعضی از افراد در 12 سالگی به
بلوغِ جنسی می رسند در حالی که برخی دیگر در 16 سالگی واردِ آن مرحله می شوند ؟
اقتباس از
روانشناسیِ رشد - اثر دکتر شعاری نژاد – نشر رشد – چاپِ هفدهم صفحه ی11و 34
اقتباس ازکتاب مبانی شناخت انسان – اثر مایکل
آیزنک – ترجمه ی پاد – ویرایش اول 1387- ص
30
